19 maart 2020 -  | Herbert van Daalen

Een medewerkster van de thuiszorg in Oradea stuurde een verslag over een bezoek aan een van de cliënten: “Gizella V. werd geboren op 8 december 1933. Ze werd geboren in een Hongaars calvinistisch gezin. In haar dorp was geen kerk. De dichtstbijzijnde kerk lag op 7 km van haar dorp. Dus moeten ze meer dan 2 uur lopen om de kerkdienst bij te wonen. Ze ging er heen om de gemeente te ontmoeten, maar vooral om de ontmoeting met de Heer.

Ze werkte op de boerderij van haar ouders tot ze getrouwd is. In de herfst van 1955 is ze getrouwd. Ze hadden 48 jaar een mooi, gelukkig en gezegend huwelijk met haar man. In het dorp waar ze woonden was ook geen kerk. Daarom kochten ze in 1956 een radio en luisterden ze elke zondagochtend via de radio naar een preek.

In 1957 werd haar zoon geboren. Ze hadden maar één zoon. Ze verwende hem enorm. Om alles aan haar zoon te geven bleek achteraf niet verstandig. Hij had geen goed huwelijk en werd alcoholist. Ze was van streek toen ze het verhaal over zijn zoon vertelde. Ze heeft een kleinzoon en een achterkleindochter.

Toen ze een jong stel waren, brachten ze veel tijd met elkaar door. Het was belangrijk voor hen om samen te zijn. Haar man was altijd aardig voor haar. Ze is maar één keer beledigd door haar man toen hij zei: “Zou je wel een baan krijgen?”. Ze was van streek omdat ze thuis hard voor het gezin werkte: koken, wassen, schoonmaken. Ze ging werken in een naaifabriek. Ze bewees daarmee dat ze een baan kan krijgen.

Haar moeder kreeg op een gegeven ogenblik een beroerte. Ze moest voor haar moeder zorgen. Ze zorgde 7,5 jaar voor haar moeder. Nadat haar moeder stierf, kreeg haar man ook een beroerte. Ze zorgde zeven jaar voor hem, voordat hij stierf in 2003.

Ondanks dat ze zoveel dingen had meegemaakt, zegt ze: “Het was een lang leven, maar ik voelde me niet moe. Ik heb altijd het gevoel gehad dat God me in de palm van Zijn hand droeg. Ik voelde Zijn nabijheid en Zijn liefde.” Deze bijna 86-jarige dame woont nu alleen in een bescheiden tweekamerappartement. Ze is nu bijna 16 jaar weduwe. Haar zoon is alcoholverslaafd. Hij zorgt niet voor haar. Soms bezoekt de kleinzoon haar. Ze heeft gezondheidsproblemen: hoge bloeddruk, klein hartprobleem en allergie. Ze voelt zich alleen.

Ze wil graag fit blijven. Ze doet dagelijks kleine oefeningen. Als ze geld van haar pensioen ontvang, gaat ze eerst zwemmen. Helaas kan ze het zich niet veroorloven om permanent te zwemmen. Ze houdt van koken en bakken. Ze gaat zondag twee keer naar de kerk. Gizella leest graag de Bijbel, maar haar ogen zijn niet zo goed. We bezoeken haar wekelijks om haar te helpen. We zingen samen. Haar favoriete psalmen zijn: Psalm 23, 42, 134. Ze zegt: „Als ik zing, heb ik zin om vleugels te krijgen om te vliegen. Ik weet niet wat er in de hemel zal zijn, maar er zal zoiets zijn als dit gevoel: vreugde, geluk, gemak.”

We lezen uit de Bijbel en we bidden samen. Ze woont niet zo ver van ons kantoor en we halen haar op om de bijbelstudies bij te wonen. Haar levensmotto is: “We moeten tevreden zijn met alle levenssituaties en levensomstandigheden, omdat we weten dat we een God hebben die alles in zijn hand houdt. Hij draagt ​​ook mijn ellende, Hij weet van mij en Hij laat me nooit alleen.”