21 december 2017 - Thema: Hulp Oost-Europa, Vrijwilligers | Herbert van Daalen

Vele schoolmeubels, kerkbanken, kilo’s waspoeder, stukken kleding en andere tweedehands spullen hebben ze door hun handen laten gaan om honderden vrachtwagens te vullen die naar Oost-Europa reden. De werkplaats, het HOE-depot in Delft, is niet meer.

Het is voorbij. De loods is leeg. De periode van transporten naar Oost-Europa vanuit Delft is verleden tijd. Vrijwilliger Jan Groeneveld: “Het is mooi geweest.” Maar de contacten met HOE zullen blijven. “Toen ik hier in het depot kwam werken twintig jaar geleden heb ik levenslang gekregen,” zegt hij met een glimlach. Het kantoor in het depot aan de Rotterdamseweg is voor de vrijwilligers van HOE hun tweede huis. Samen met Dick Post en Gerrit Weerheim blikt Jan terug op een bijzondere periode in hun leven. De koffie pruttelt. De koeken liggen klaar. “Hier begonnen we elke maandagmorgen met gebed en schriftlezing.” Het dienen van God staat centraal in hun leven. “We hebben dit werk mogen doen om de naasten in Oost-Europa te helpen.”

Leven
In de loods hebben de afgelopen jaren zeker vijftien mannen gewerkt. Aan de muur in het kantoor hangen foto’s van vrijwilligers die hun kracht hebben gegeven in de loods, maar inmiddels niet meer leven. “Dat is het leven. We zijn de jongsten niet meer en we verliezen contacten. Dat is logisch.”

Dan komen de verhalen los. Op verschillende manier zijn ze in contact gekomen met het werk van HOE. De een is gevraagd door een andere vrijwilliger. Een ander bezocht Oekraïne en werd geraakt tijdens een dienst in een Romagemeente. In alle verhalen komt de naam van Piet van Driel vaak naar voren. Jan: “Piet, die eind 2013 is overleden, was bestuurslid van HOE en nauw betrokken bij het depot en het werk in Oekraïne. Hij kon het werk hier op een gegeven ogenblik niet meer aan.” Dick Post: “Ik ben in 2000 gestart. Dat jaar waren er 16 transporten. Er was zoveel te doen. We hebben hem geholpen en zijn gebleven.”

Blikken soep
De afgelopen jaren is er bijzonder materiaal naar Oost-Europa gebracht: Gerrit, die de meeste ritjes in Nederland maakte om spullen op te halen:  “We hebben orgels getransporteerd. De kerkbanken uit de Maranathakerk in Delft zijn verzaagd en in een kerk in Oekraïne geplaatst. Landbouwmaterieel is met de vrachtwagen naar Roemenië gebracht. We hebben een complete bakkerij uit Zeeland ontmanteld en vervoerd. Duizenden blikken soep zijn vervoerd naar Oost-Europa.”

Het transport van zeven kinderledikantjes uit een Leids ziekenhuis kan hij zich nog het best herinneren. “Ik heb ze uit het ziekenhuis gehaald en gebracht naar een kinderziekenhuis in Chop (Oekraïne). Dan zie je waar je het voor doet”, zegt hij, zichtbaar geraakt. Duizenden kilo’s kleding zijn terecht gekomen in het depot in Delft.

Met ere wordt de oudste vrijwilliger genoemd: Jan Schuurman Hess. Dick Post: “Ik heb veel respect voor die man. Kleding uitzoeken was zijn ding. Alles ging door zijn handen: kinderkleding, herenoverhemden. Soms zat er troep bij, zo vuil en smerig. Je snapt niet dat mensen zich daar niet voor schaamden. Maar Jan ging door. Hij keek alles na. Maar er waren ook veel mensen die de kleding netjes gewassen afgaven. Ik herinner mij een vrouw uit Pijnacker die prachtige kleding weggaf, helemaal verzorgd. Dat kon zo naar Oost-Europa worden getransporteerd. De contacten met mensen die kleding brachten, zorgde voor binding met de achterban. We raken het kwijt. Dat is jammer.”

Gemeenschap der heiligen
De drie mannen hebben regelmatig gereisd in de periode dat ze actief waren in de loods. Jan: “Ik heb in Oekraïne de geestelijk band, ondanks taalbarrières, gevoeld. Samen met Gizella, een vrouw die actief is voor Roma in het westen van Oekraïne, bezochten we een zigeuner in een half afgebouwd huis. We konden ons niet verstaanbaar maken. Gizella las uit de Engelse en de Hongaarse Bijbel een gedeelte uit Mattheüs 25. Jezus spreekt daar over de naakten kleden en het bezoeken van zieken en gevangenen. Ik las dit gedeelte in het Nederlands. Daarna deed een van mijn reisgenoten een gebed. De zigeuner bad voor ons. Ik heb hier de gemeenschap de heiligen ervaren. Dat zal ik nooit meer vergeten.”

Pensioen
De mannen gaan niet bij de pakken neerzitten. Gerrit (87 jaar) was al aan het afbouwen. “Maar nu ga ik echt met pensioen. Jan (82) is net verhuisd naar Dordrecht. “Dan ben ik dicht bij mijn kinderen en kleinkinderen. Dick Post (80) heeft genoeg andere activiteiten. “Ik zal mij zeker niet gaan vervelen.”

In het zonnetje

De mannen van het depot zijn op vrijdag 24 november 2017 in het zonnetje gezet door het bestuur van stichting HOE. In een zaaltje in de Bethlehemkerk in Delft kregen ze onder andere een fotoboek uitgereikt. Diverse mensen van het eerste uur vertelden over hun herinneringen aan het depot en het werk in Oost-Europa. Ook was er een bedankvideoboodschap van László Katkó, directeur van het kindertehuis ‘De Barmhartige Samaritaan’ in Oekraïne, waar de meeste transporten naartoe gingen.

Leukste klussen

• HOE ontving 7.000 dozen herenoverhemden van een gerenommeerd kledingmerk. Het was ‘overjarige’ materiaal, maar die mochten niet in de verpakking de grens over. De mannen van de loods zijn er maanden mee bezig geweest om de overhemden te verwijderen uit het cellofaan en karton. Gemiddeld moesten er ook acht spelden per overhemd worden verwijderd.
• Van het Kadaster ontvingen de mannen duizenden stuks serviesgoed.
• Een ander bedrijf schonk 20 pallets incontinentiemateriaal.