Hij zei: “Ik laat mijn volk niet in de steek”

Dan heb ik het over de president van Roemenië. De president van dit land zei heel stellig dat hij zijn volk niet in de steek zou laten. Helaas zien we hier helemaal niets van terug. Bizar is het! Dit is een ramp voor de minima, ook voor de arme Roma. Door de huidige situatie vallen inkomsten weg van dagloners, van bedelen of het zoeken van lege plastic flessen, van bepaald seizoenswerk, van de verkoop van tweedehands kleding, van mensen die leven van afval van anderen, noem het maar op. Voor hen is het een moeilijke tijd want je mag vanwege de lockdown helemaal niet de straat op. Concreet betekent dit dat vele gezinnen die al aan de rand van de samenleving leven het nu nog moeilijker hebben. Er wordt, met name onder de Roma, honger geleden.

We kunnen deze mensen niet zeven dagen in de week helpen. Maar we kunnen wél helpen waar mogelijkheden liggen. In Roemenië is het legitiem, met een ingevuld formulier, om humanitaire hulpverlening te verstrekken. Daarom fungeren wij als een soort van voedselbank. We zamelen geld bij elkaar om elke week een voedselpakket samen te stellen voor deze gezinnen.

We zijn ontzettend dankbaar dat er donaties zijn gekomen voor de minderbedeelden. We hebben al heel wat boodschappen gedaan voor de gemeenschap van Haranglab. En voor tachtig gezinnen zijn dat boodschappenkarren vol. Vele kilo’s voedsel gaan de bus in en uit. We proberen ingrediënten te kopen waar de mensen een maaltijd mee kunnen bereiden. Denk aan brood, aardappelen, maismeel, suiker, melk, olie, macaroni, worst, fruit en koekjes, etc.

Het uitdelen verloopt nu uiteraard ook anders. We hanteren twee meter afstand. Steeds mag er één gezinslid komen om een tas eten af te halen. Er is honger en dat is ook te merken bij het uitdelen. Er heerst onrust. En als ik het kamp overzie, merk ik ook een bepaalde depressie op, onderling geharrewar, ruziënde kinderen. Tja ze zitten elke dag ‘hutjemutje’ op elkaar met vrijwel niets aan voedsel.

Dank voor de donaties die we gekregen hebben. Mogen we op je/u blijven rekenen om hulp te kunnen blijven geven in deze moeilijke situatie?