7 mei 2016 - Thema: Weblog | Herbert van Daalen

Het is 3.30 uur als we met het busje wegrijden van ons Hotel richting huis. De bestuurder kan het niet laten om de claxon in te drukken als groet naar de achterblijvers die nog wachten op vervangend vervoer. De meeste mensen gaan direct in de slaapstand om de verloren uurtjes in te halen. Tegen de ochtend komt iedereen weer wat tot leven. We stoppen even bij een benzinepomp om half 6 voor n heerlijke kop koffie. Daarna vervolgen we onze rit richting Passau.

Om de ongeveer 2 uur wisselt de bus van bestuurder en tegen de tijd van de tweede koffiepauze, schrikken we op van een rake knal aan de voorzijde van de bus. De chauffeur handelt gelijk door te remmen en de bus de vluchtstrook in te sturen. In de bus houden we de adem in als we rook zien en tot stilstand komen naast de snelweg. Als we naar de rechter voorband kijken, valt onze mond van verbazing open, de band is aan flarden gescheurd.

Snel komen we tot actie: de ene deelnemer pakt de oranje veiligheidsvestjes, een ander pakt het autoboekje en weer een ander duikt de auto in op zoek naar de veiligheidsdriehoek. Als snel is het reservewiel gevonden en de benodigde gereedschappen komt tevoorschijn. Na 50 minuten is het gefikst en kunnen we de rit vervolgen.

Rond 21.00 uur ‘s avonds komen we veilig aan in Apeldoorn. We zijn dankbaar dat alles goed verlopen is.