21 augustus 2018 - Thema: hoeliday | Hoeliday.nl

Wilma

De zon komt op en maakt de morgen wakker. Wat een zegen om dit als gezin mee te mogen maken. Samen met een geweldige groep met heel veel inzet, humor en ook nuchterheid maakt dit tot een bijzonder week. Het samen proberen te dienen zoals onze lieve Vader het ons geleerd heeft. Een week met ontzettend veel indrukken hoe de mensen daar leven. Zo ontroerend hoe blij de mensen en kinderen zijn als we het dorp binnen rijden. Ook hoe het buurmeisje van de kerk leeft maakt veel emoties los.

Na een lange dag woensdag valt iedereen als een blok in slaap. Vandaag weer op tijd aan het ontbijt met spek en eieren en voor sommigen alleen wit brood en wat diarreeremmers om er weer een dag tegen aan te kunnen. De plannen worden doorgenomen door Leroy die al twee dagen op pad is geweest met dominee Aleksander en op een dag 600 km heeft afgelegd om onder andere voedselpakketten in te slaan. Leroy communiceert na het vertrek van Els van HOE met dominee Aleksandar. Ondertussen werkt Damian de boekhouding bij. Eerst gaan we op weg naar Kucura om al onze meegebrachte spullen uit Nederland aan de voedselpakketten toe te voegen. Daarna vertrekken we weer naar Djurdjevo, wat elke dag een uur heen en een uur terugrijden is. Daar gaan we de door Teun, Lex en Jan mooi geïsoleerde en de door Ad, Jan, Lenie, Leroy en Willem-Frank gestucte kerk in een mooie kleur groen zetten. De muur is klaar, mede mogelijk gemaakt door Leo, onze metselaar, John, Willem-Frank, Lex als stenendrager en hardwerkende jeugd van de Roma’s zelf. De rest van de ploeg Sarian, Peter, Aron, Job, Damian, Lenie en Willem-Frank gaan vandaag verder met de vele meters hekwerk bij het voetbalveld. Als kers op de taart hebben ze de Servische en de Nederlandse vlag op een van de borden langs het veld geschilderd. We moesten ook op Aleksandar en Leroy wachten die proberen de voedselpakketten in Djurdjevo te krijgen, zodat we die hopelijk vandaag nog uit kunnen delen. Gelukkig is het gelukt om de voedselpakketten uit te delen. Het is schrijnend om te zien en te horen hoe mensen hier leven. De pakketten waren dan ook meer dan welkom. Na weer een productieve dag hebben we afscheid genomen van dit Roma dorp. Met dubbele gevoelens en emoties rijden we terug naar ons hostel om na te praten over elkaars ervaringen en om ons voor te bereiden op onze terugreis naar het thuisfront, waar sommigen met smart op ons wachten.

Ps. Voor degenen die een redelijk woordje over de grens spreken en de Servische taal beheersen: vandaag zijn Aleksandar en een aantal van ons geïnterviewd door een landelijke krant! Zie hier het artikel.

Voorbijgevlogen zijn de zeven bevlogen dagen die onze reis naar Servië duurde. Het is tijd om de balans op te maken, letterlijk en figuurlijk. Het einde is in zicht wat voor de meesten betekent dat ze gaan terugblikken op de afgelopen tijd. Terugblikken op de indrukken die zijn opgedaan, het werk dat we mochten doen en de bijzondere gesprekken die we hebben mogen voeren met de mensen om ons heen.

Terugblikkend op de afgelopen tijd komen alle gedachten telkens weer samen rondom dat ene woord: dankbaarheid. Dankzij de patatliefhebbers, pepermuntfanaten, stamppotfreaks en vele anderen in en rondom onze gemeente in Strijen mochten we richting Servië vertrekken met een geweldig bedrag om te spenderen aan bouwmaterialen voor de klusjes die we op mochten knappen, maar ook aan hulpbehoevenden in de gemeente van dominee Aleksandar.

Na een aantal dagen van klussen is er naast de kerk van Aleksandar in het Roma-kamp van Djurdjevo een muur van ongeveer 1,5 meter hoog gemetseld, de kerk volledig geïsoleerd en gestuukt en is de binnenkant van de kerk voorzien van een nieuw kleurtje. Daarnaast heeft het hek rondom het plaatselijke voetbalveld weer een mooi likje verf gekregen. Het mocht deze week niet alleen bij deze bouwprojecten blijven. Ook mochten we vandaag 80 gezinnen verblijden met een voedselpakket bestaande uit o.a. aardappelen, macaroni, meel en wat hygiëneproducten. Twee dames uit de kerk van Aleksandar die zich regelmatig voor hem inzetten zijn voorzien van een cooker om te kunnen koken en we hebben Aleksandar en zijn familie een gift mogen geven om o.a. de medicatie van zijn zieke zus te kunnen bekostigen. Niet te vergeten zijn alle spullen die we van thuis mee konden nemen. Spelletjes, knuffels, kleding, schoenen en allerlei andere kleine dingen. Zo mochten we ook de 1500 bananendozen vol met kleding uit Nederland uitladen zodat dat alles later door Aleksandar en andere plaatselijke Roma-evangelisten verdeeld kan worden onder de Roma’s die dit kunnen gebruiken.

Kortom, we zijn dankbaar voor alle steentjes die we letterlijk en figuurlijk bij hebben mogen dragen. We zijn dankbaar voor de indrukken die we op hebben mogen doen. Pijnlijk was het tegelijkertijd ook om te zien hoe mensen als vuil behandeld kunnen worden en onder alle weersomstandigheden in een huisje van hooguit 10 m² moeten leven dat nog niet eens waterdicht is. Pijnlijk was het om te zien hoe mensen hun stuk grond rondom dat huisje als toilet gebruiken. Er waren veel dingen heftig om te zien of te horen, maar in ieder geval heeft het ons doen beseffen hoe dankbaar wij mogen zijn voor het leven dat we hebben mogen ontvangen en heeft het ons hart ook zeker onrustig gemaakt zoals in de Franciscaner zegenbede wordt gebeden. Zo zijn er nog vele indrukken te delen en genoeg punten van dankbaarheid te noemen, maar het belangrijkste om voor te danken is bovenal de Regisseur die we deze week mochten dienen. Ook al was het misschien maar simpel, ook al ging het om het verven van een hek rondom een voetbalveld, Hij was erbij en heeft ons geleid door onze gedachten en de mensen om ons heen. Zelfs met het verven van een hek en het bouwen van een muurtje mochten we tot zegen zijn. Zelfs de kleinste dingen kan God inzetten voor iets onbeschrijfelijk groots. Dat besef leidt tot sprakeloosheid. De grootste dankbaarheid gaat toch wel uit naar het feit dat het werk van God niet blijft bij die steentjes die wij bij hebben mogen dragen. Gods werk gaat door. Greater things have yet to come!

God of This City

You’re the God of this city
You’re the King of these people
You’re the Lord of this nation
You are

You’re the light in this darkness
You’re the hope to the hopeless
You’re the peace to the restless
You are

There is no one like our God
There is no one like our God

For greater things have yet to come
And greater things are still to be done in this city
Greater things have yet to come
And greater things are still to be done in this city

We believe, we believe in you, God

Greater things have yet to come
And greater things are still to be done in this city
Greater things have yet to come
And greater things are still to be done here
Greater things, still to be done here

Songwriters: Aaron Boyd / Andrew Mccann / Ian Jordan / Peter Comfort / Peter Kernaghan / Richard Bleakley
Songteksten voor God of This City © Capitol Christian Music Group

Na een relaxte avond samen met Aleksandar en zijn gezin vertrekken we morgenochtend vroeg vanuit Vrbas richting Belgrado vanwaar we om 11.45 uur met het vliegtuig hopen op te stijgen om vervolgens rond 14.10 uur weer in Eindhoven op Hollandse bodem te landen. Slaap lekker en tot snel!

Het bericht Bevlogen vervlogen verscheen eerst op Hoeliday.

Bron: www.hoeliday.nl