10 maart 2016 - Thema: Vluchtelingenhulp, Weblog | Herbert van Daalen

We gaan met Aleksandar op pad. We bezoeken het vluchtelingenkamp in Belgrado. Aleksandar heeft hier een heel goede contactman, een christen die hart heeft voor de vluchtelingen (deze man hadden we in oktober ook al ontmoet, maar toen was het een eerste kennismaking, die heel goed is bevallen.) Via de mail hebben beide mannen contact met elkaar en wordt er afgesproken wat in de komende twee weken nodig is in dit kamp. Aleksandar neemt dan het benodigde geld mee en overhandigt dat aan deze man, die spullen koopt en de bonnen weer teruggeeft. Zo blijft er ook controle.

Aleksandar heeft een af te sluiten container in het kamp staan en hierin worden alle goederen opgeslagen. Als Aleksandar in het kamp in Belgrado is, deelt hij soms mee uit, maar er is in dit kamp ook een aantal vrijwilligers. Komende week wil hij met een groep vrijwilligers uit zijn eigen gemeente gaan werken in dit kamp om de mensen die hier al zo lang zijn te ontlasten. Overigens krijgen de vrijwilligers eigenlijk geen extra aandacht, bemoediging of steun. Er is geen echte leiding van Rode Kruis of UNHCR hier, ook niet van de officiële stadsinstanties. Er is geen controle van politie o.i.d. en de vrijwilligers regelen hier alles zelf. Aleksandar wil de komende weken iets doen om deze geweldige vrijwilligers een hart onder de riem te steken.

Het is heel gemoedelijk in dit kleinschalige kamp. Er is geen politiecontrole. Het is overigens de strategie van de autoriteiten van Servië op dit moment om te voorkomen dat zaken escaleren. Mocht het nodig zijn dat politie optreedt dan is die er snel. De vluchtelingen die in de stad rondzwerven weten dat ze van 10.00 tot 11.00 uur koffie/thee, brood en kleding kunnen krijgen.  De broodjes worden tegen gereduceerde prijs iedere morgen vers afgeleverd via de bestelling die door de vriend van Aleksandar wordt gemaakt. Voor het warme water wordt gebruik gemaakt van de grote koffieketels die Aleksandar dankzij Nederlandse bijdragen heeft gekocht. ’s Middags (13.00 – 13.30 uur) wordt het water gebruikt om warme soep te maken. De vluchtelingen zijn dankbaar voor wat ze krijgen.

Naast babyvoeding worden ook shampoo, zeep en mutsen uitgedeeld. Deze spullen worden geschonken door allerlei vrijwilligersorganisaties. Een van de vrijwilligers geeft aan dat vluchtelingen toch regelmatig ruw optreden en een grote mond hebben. Hier zijn geen Syrische vluchtelingen. Wat wij vooral zien, zijn vluchtelingen uit Afghanistan en Pakistan. Ze geven duidelijk aan dat ze naar Duitsland willen vanwege werk en een beter leven dan in hun eigen land. Ze willen geld wat ze hopen te verdienen in Duitsland opsturen naar hun arme familie in hun eigen land. Ze moesten eens weten wat deze uitspraak betekent als je hier zonder papieren uit bijvoorbeeld Pakistan komt. Dan is Duitsland onbereikbaar!