27 januari 2017 - Thema: HOE gedacht, Hulp Oost-Europa | Gerrit Jan van Norel

Iedereen heeft dat vast en zeker weleens meegemaakt. Een katerig gevoel een dag nadat er iets bijzonders gebeurde. De dag nadat één van je kinderen trouwde en het huis verliet; de dag na je eigen verjaardag; de dag na kerst, de dag na – the day after. Vorig jaar hadden  Engelsen hun day after na het Brexit referendum, Amerikanen hun day after na de verkiezing van Trump en wij Nederlanders onze day after na het Oekraïne referendum.

Voor onze stichting is 2017 the year after. Het jaar na ons jubileum, waarbij we aandacht gaven aan veertig jaar werk in Centraal en Oost Europa. Er waren vorig jaar een aantal mooie en geslaagde activiteiten, terwijl ook het ‘gewone’ werk doorging. Onze penningmeester kon begin januari al meldden dat ook de ontvangen gelden vorig jaar een goede groei lieten zien. Kortom: 2016 was een enerverend jaar voor de stichting.

We lopen nu het risico dat 2017 zo’n ‘Year after’ wordt voor HOE. Voor ons allen een mooie uitdaging dat te voorkomen.

In december ‘16 werden de jaarplannen en de jaarbegroting 2017 door Bestuur en Raad van Toezicht goedgekeurd. Daarin staan vele mooie en onderbouwde voornemens. We zijn weer heel wat van plan. Maar de weg naar… is geplaveid met goede…!

Terugkijkend op onze nieuwjaarsontmoeting zaterdag 14 januari is de start van dit Year after echter veelbelovend. Het was een ontspannen dag met veel ontmoetingen (vandaar ook dat we de naam wijzigden in nieuwjaarsontmoeting), een inspirerende meditatie van ds Bert den Butter, de presentatie over ons net begonnen werk in Moldavië. En dat alles onder de bezielende leiding van Nelleke ten Kortenaar – bestuurslid/vrijwilligerscoördintor

Dankzij de komst van Neelke de Fijter is de kantoorstaf fors uitgebreid – met maar liefst 30%! Dat geeft een nieuw impuls aan het jongerenwerk: de werkvakanties, de activiteiten in Nederland met op Oost Europa betrokken jongeren, activiteiten met basisscholen en scholen voor voortgezet onderwijs.

En Zeger de Haan presenteerde de start van het opzetten van een netwerk van lokale contactpersonen. Dat zal zeker aan de bekendheid van onze stichting bij gaan dragen. Met als beoogd resultaat meer betrokken enactief donateursbestand.

We blijven bij uitstek een vrijwilligersorganisaties, waar het van betrokken en gemotiveerde vrijwilligers afhangt. Juist met z’n allen vormen we het kloppende hart van het werk. Dat is het unieke van onze stichting en daar blijven we aan werken. Samen leren van en met elkaar –  het jaarthema 2017.

Voor mezelf schrijvend is het geen ‘Year after’, maar zijn het de ‘wittebroodsweken’. Ook weer niet helemaal, omdat ik al een aantal jaren meedraaide in de Beleidscommissie als 2^e voorzitter. Mijn voorganger Jaap Braaksma dank ik voor 9 jaar voorzitterschap.

Wat ik in ieder geval heel belangrijk vind, is communicatie met en tussen alle bij de stichting betrokkenen. Dat is één van de redenen waarom HOE-gedacht ontstond. Op die manier kunnen we op een wat luchtiger manier met elkaar communiceren.

Ondertussen is vorig week de actie ‘Vergeten vluchtelingen’ II van start gegaan. Voor de kerst was er al enige aandacht, maar nu geven zelfs het NOS Journaal en andere seculiere media aandacht aan de problematiek in Belgrado/Servië. De beelden en de verhalen zijn  schrijnend. Margreet Agterhuis, Ria Wormsbecher en Albert Heldoorn zijn daar vrijwel dagelijks mee bezig. Samen met anderen wordt veel werk verzet om noodhulp te kunnen geven. Onze gedachten en onze gebeden zijn bij zovelen in de wereld, die van huis en haard verdreven zijn, die het materieel zoveel minder hebben dan wij.