18 mei 2017 - Thema: Diaconaat, Fondsenwerving, Hulp Oost-Europa, Noodhulp, Roma | Menno Zetzema

We beleefden een bijzonder moment, toen we op 28 april aankwamen in het dorpje Haranglab.
Vooraf hadden we in de supermarkt voor 67 gezinnen een kuipje boter en leverworst gekocht. Met de auto volgeladen kwamen we aan bij een echtpaar die nauw betrokken is bij dit project. Hier lagen 200 broden klaar om uitgedeeld te worden in de Roma wijk die net buiten het dorpje ligt. We hoorden hen al joelen op de achtergrond.
Voordat we het eten gingen uitdelen, wat elke week gebeurt, liepen we richting het gejoel en geschreeuw. Toen een paar kinderen ons zagen, kwamen van alle kanten kinderen aangerend. De één liep met alleen een rompertje aan, de ander droeg modderige, kapotte schoentjes en velen van hen hebben snotterige neusjes. We liepen door het kamp en mochten in sommige ‘huisjes’ kijken. Bij de meeste huisjes zat niet eens een deur waar deze hoorde te zitten en de huisjes zijn van afval in elkaar gezet. Om over verdere voorzieningen maar niet te spreken.. Van enige hygiëne hebben deze kinderen nog nooit gehoord en dat is ook duidelijk te zien.

We liepen terug naar de auto, zetten al de boodschappen binnen het hek van het echtpaar en wachtten totdat de Roma naar het hek toe kwamen om het eten op te komen halen.
1 voor 1 kreeg elk gezin 2 broden, boter en worst mee. Langzaamaan werd het steeds rustiger bij het hek en gingen ze allemaal weer terug naar hun eigen wijk. We zwaaiden hen na en achterop kroop een tienermeisje de anderen achterna.. Ze heeft nooit kunnen leren hoe ze moet lopen, dus al kruipend op handen en voeten zoekt ze haar eigen plekje weer op.

Nu we zelf mee hadden geholpen met het uitdelen van het eten, beseften we ons hoe ontzettend belangrijk dit voor deze Roma gemeenschap is en tegelijkertijd hoe gezegend wij zijn.

Optie:
Mocht u dit project willen ondersteunen of wilt u er meer over weten, neem dan contact op of doneer uw gift via de Doneerknop.