2 augustus 2022 - Thema: Oorlog Oekraïne | Herbert van Daalen

Mijn naam is Irina en ik ben 61 jaar oud. Ik kom uit Odessa, Oekraïne. Ik ben getrouwd en heb een zoon Max die getrouwd is met Liza. Samen hebben ze een klein meisje Pollina.

Mijn leven en het leven van mijn familie was geweldig in Odessa. Tot de oorlog begon. Toen dat gebeurde, keek ik naar het nieuws en ik kon niet geloven wat er gebeurde. Alles gebeurde heel snel. Niemand was hierop voorbereid. Toen ik zag dat het nog erger zou worden, belde ik mijn vriendin Diana, een verslaggever, en ik vroeg haar om ons te helpen Oekraïne te ontvluchten. Diana verbleef samen met haar familie bij de familie Ciornea in Roemenië. Ze vertelde me dat we naar Insuratei konden kunnen komen.

Op 7 maart kwamen we aan bij Insuratei. De familie Ciornea wachtten ons op met een warme maaltijd.
Toen ik voor het eerst naar de kerk ging, was ik verrast. Ik was gewend alleen tijdens grote feestdagen naar de kerk te gaan. Deze oorlog opende mijn hart voor God. Elke zondag wordt de diensten gehouden met liedjes in het Oekraïens. De preek wordt is vertaald in het Engels. Mijn schoondochter vertaalt het in het Oekraïens.

Toen mijn kleindochter 5 werd, maakte Flori samen met Florin en de kinderen van naschoolseopvang in het dorp een verrassingsfeestje. Ze hadden een taart met Pollina’s gezicht en de Oekraïense vlag. Ook al was het een gelukkige dag, we huilden allemaal omdat mijn zoon en man nog in Oekraïne zijn.

Ik was ook verrast toen Flori me over hun werk vertelde. Hoe Alexandra en Damaris Bijbellessen geven, Florin kerken sticht en hoe Flori de kinderen van de naschoolse opvang helpt.

Nu, na maanden, is ons gezin herenigd. Mijn man, mijn zoon en Liza’s echtgenoot zijn hier nu ook. We hebben visa aangevraagd voor Canada. We danken God voor de hereniging van ons gezin en voor de onderdak die Hij ons heeft gegeven, voor ons voedsel en voor de liefde die Hij voor ons heeft.