22 juli 2022 - Thema: Oorlog Oekraïne | Herbert van Daalen

Mijn naam is Karina en ik heb een dochter van 5 jaar. Voordat de oorlog in Oekraïne begon, woonde ik met haar in de stad Odessa. Ik heb geen fijn leven achter de rug. Ik was ongewenst. Mijn moeder vertelde me altijd dat ik haar leven had verpest, dus uiteindelijk werd ik opgevoed door mijn grootmoeder. Helaas overleed ze op jonge leeftijd en mijn moeder stuurde me naar een weeshuis. Het leven daar was ellendig. Er was niemand die me begreep of van me hield.

Ik ben getrouwd, maar mijn man was gewelddadig. Toen onze dochter Dasa werd geboren, hoopte ik dat dat zou veranderen. Ik had het mis. Uiteindelijk besloot ik te scheiden, omwille van Dasa. Toen de oorlog uitbrak ben ik gevlucht. Ik kwam terecht in Insuratei (Roemenië), bij de familie van Ciornea. Voor het eerst voelde ik dat ik werd gerespecteerd. Ik werd warm en blij ontvangen.

De familie Ciornea is lief en lacht altijd. Wat me het meest verbaasde is dat deze mensen naar de kerk gaan en dat ze in harmonie leven met de andere mensen van dezelfde kerk. Ik ben misschien geen echte gelovige, maar ik geloof wel in een God. Wanneer ik in de problemen zit, bid ik tot hem, zo is mij geleerd.

Mijn kijk op God veranderde door familie Ciornea. Ze maakten tijd, luisteren, troosten en bidden zelfs voor ons. Ze vertelden over Jezus Christus. Na maanden bij hen te zijn geweest, kreeg ik mijn hoop en vertrouwen terug. Er is iemand die van me houdt en onvoorwaardelijk respecteert en dat is God.

Ik ben zo dankbaar voor alle dingen die ik heb ontvangen.