31 oktober 2018 - Thema: Diaconaat, gemeentewerk, Ouderen, Thuiszorg, Winterhulp | Menno Zetzema

Is er iemand die me ziet vandaag?
Is er iemand die me niet verlaat?
Ze zeiden vaak: ‘je bent niets waard’
Wie ziet me, wie ziet me, wie ziet mij?

Elke keer als we weer op bezoek gaan bij de mensen die hulp van ons krijgen, horen we weer ongelooflijke verhalen. Zo ook deze keer, toen we samen met ds Csaba, die part time werkt voor het CE huis, wat ouderen gingen bezoeken.
We reden de stad uit en kwamen in een klein dorpje, bestaand uit 2 straten. Het regende al de hele nacht en ochtend, waardoor de weg moeilijk begaanbaar was. We kwamen aan bij een oude vrouw, ze was in de regen in de tuin bezig om wat druiven te plukken. Ze begon meteen in het voor ons onverstaanbare Hongaars tegen Csaba te praten. Hij vertelde ons dat ze 86 jaar oud is en daar alleen woont. Ze heeft haar man en twee zonen verloren. Haar ene zoon is afgelopen jaar overleden door een ongeluk op straat. Hij was al jarenlang verslaafd aan alcohol en hij had geen baan, soms hier en daar een klusje, maar al het geld ging op aan drank. De oude vrouw krijgt maar een laag pensioen en wilde niet dat het opging aan drank, dus de zoon was ook vaak agressief tegen zijn moeder. De oude vrouw liet ons binnen en ging ons voor naar de ene verwarmde kamer. Met warm, wordt dan ook een ruime 30 graden bedoeld, want al de warmte uit het fornuis bleef in die ruimte hangen. Ze was erg druk in haar praten en het bleek dat ze er naar uitzag om te sterven, haar leven is uitzichtloos. Ze staat erg negatief in het leven en dat is ook wel te begrijpen als je ziet in wat voor omstandigheden ze leeft, als je bedenkt hoe eenzaam ze is en wat ze allemaal al niet heeft meegemaakt. Voor ons moeilijk voor te stellen. Dit wordt nog versterkt als de dominee verteld dat haar man (inmiddels al vele jaren overleden) ook al niet makkelijk was, geen werk had en als hij al wat verdiende dit opmaakte aan drank. Csaba stelt dat ze nu waarschijnlijk beter af is dan toen hij nog leefde…
Ds. Csaba pakte uit zijn tas een led-lamp van 8 watt (opbrengst 60W) en verving de enige gloeilamp van 100 Watt die er hing, om energie te besparen. Daarna las hij een stukje uit de Bijbel en bad samen met de oude vrouw. Je zag een bepaalde rust in haar uitstraling verschijnen. Toch een moment dat er naar haar omgezien wordt en samen het geloof gedeeld wordt.

Hoeveel is een leven je waard?
Ik vraag je: hoeveel druppels passen op een gloeiende plaat?
‘Wat is de impact’ is een boeiende vraag,
Wanneer we liefde bieden tegenover woede en haat.
Dat is de enige remedie en meteen het Evangelie.
Die het thema hebben begrepen, zijn degenen met gebeden.
En bij wie de harten breken voor het leven dat die mensen hebben.
In Jezus naam laten we zien dat we compassie hebben.
Dat we ze zien voor wie ze werkelijk zijn.
De werkelijkheid is zoveel meer dan cijfers en feiten.
In feite blijven we bouwen en sjouwen,
Blijven we trouw in vertrouwen.
Opgestroopte mouwen en de handen gevouwen.

(Part 2)
We bezochten verderop in de straat een andere oude vrouw, ze was 82 jaar en ook zij woonde daar alleen. Ze was erg slecht ter been en later bleek dat ze maar 1 nier heeft en ook rugproblemen. Ze straalde toen we eraan kwamen en liet ons plaatsnemen op de ene stoel die er stond en op de bedrand. Ze was erg blij dat ze weer wat kon lopen, want ze heeft de laatste tijd veel op bed gelegen vanwege de erge rugpijn. Ze vertelde dat ze haar man al op vrij jonge leeftijd is verloren en dat het leven niet altijd eenvoudig is geweest. Vroeger werkte ze in een fabriek waar voorwerpen werden geverfd en daar heeft ze een loodvergiftiging opgelopen, waardoor ze haar nier is verloren. Maar ze is erg positief ingesteld en ze is dankbaar dat ze zo’n sterk lichaam heeft. Alle anderen die in de fabriek werkten zijn overleden na 1 of 2 jaar en zij heeft er 10 jaar gewerkt én nog steeds in leven!
Met 1 van haar kinderen heeft ze een heftige tijd gehad. Alledrie werkten ze in het buitenland, maar nooit werd het geld aan haar gegeven, nee, het ging op aan de drank. Het was zelfs zo erg dat 1 zoon zijn twee jonge kinderen wilde verkopen voor hun organen, zodat hij het geld voor de drank kon gebruiken. Gelukkig heeft de oude vrouw dit kunnen voorkomen en heeft zij haar kleinkinderen zelf opgevoed. Inmiddels heeft ze 4 achterkleinkinderen.
Nadat we ook hier een Bijbel gedeelte hebben gelezen en samen hebben gebeden nemen we afscheid. We laten deze vrouw weer achter, wij aangeslagen door haar levensverhaal, zij in afwachting wanneer er weer iemand bij haar zal komen..

Als laatste bezochten we een zieke man van 62 jaar. Hij was vorig jaar december gevallen en heeft daarbij zijn heup gebroken. Hij is toen op de spoedeisende hulp geopereerd, maar helaas raakte de wond geïnfecteerd. Hij en zijn vrouw vermoeden dat dit komt door de slechte hygiëne, maar ze zijn er erg gelaten onder. “Dit kan gebeuren, je moet het maar accepteren”. Een volgende operatie staat niet in de planning. Thuiszorg bestaat er niet dus het is fijn dat zijn vrouw voor hem kan zorgen, nu hij aan bed gekluisterd is. We vragen ons af wat zijn toekomstbeeld is. De man zucht en weet het ook niet. Wat hij wel weet is dat hij de rest van zijn leven op bed door zal brengen, simpelweg omdat er geen voorzieningen zijn. Hij slijt zijn dagen met tv kijken en kan tijdens eetmomenten even op de bedrand komen zitten. De wond blijkt nog steeds open te zijn en er komt viezigheid uit. Hij heeft geen gevoel en geen kracht meer in zijn aangedane been.
Ds Csaba bemoedigt hen met het lezen van een aantal Bijbel verzen en bidt samen met het echtpaar. Daarna meet hij nog de bloeddruk van de zieke man, een maandelijkse controle. De bloeddruk is 99/55, wat veel te laag is. Hier wordt verder geen actie op ondernomen, want er zijn geen mogelijkheden voor.
Hoe uitzichtloos lijkt het.. maar toch een lichtpuntje, doordat samen het geloof wordt beleefd.

Jij hebt mij gezien vandaag
Ben jij iemand die me niet verlaat?
Ze zeiden vaak ‘je bent niets waard’
Maar jij ziet me, jij ziet me, jij ziet mij

De cursieve tekst is muziek van Damascus