4 december 2017 - Thema: Christelijk onderwijs, Impact, Onderwijs, Stap vooruit | Herbert van Daalen

Mijn naam is Katalin-Blanka Pecsi . Ik ben student van de Roemeense afdeling van de Hongaarse Károly Gáspár Universiteit. In de afgelopen drie maanden nam ik deel aan de International Class van de Driestar Hogeschool in Gouda. Aanvankelijk voelde ik me niet geschikt voor zo’n belangrijke opdracht, vooral omdat mijn medestudenten al voor de klas staan of in het vierde jaar van hun studie zitten en ik pas in het tweede jaar.

De cursus was heel intensief. Maar ik deed mijn best. Ik heb altijd lerares willen worden in het middelbaar onderwijs. Echter, thuis in Roemenië had ik niet de mogelijkheid om op een middelbare school in de praktijk te oefenen. Toen ik hoorde dat ik op het Wartburg College in Dordrecht terecht zou komen, ervoer ik dat als een zegen van God. Ik had het er erg goed naar mijn zin en had de indruk dat de leerlingen mijn lessen waardeerden. Dat gaf me veel energie.

Ondertussen werkte ik aan een onderzoeksopdracht. Ik wilde uitzoeken hoe Nederlandse scholen omgaan met negatief gedrag van leerlingen. Al snel merkte ik dat ik het negatieve gedrag dat ik voor ogen had, in de Nederlandse scholen niet aantrof. Ik vermoed dat het komt omdat de kinderen het fijn vinden op school. Dat was interessant, omdat kinderen in Roemenië vaak niet graag naar school gaan. Daarom heb ik heb ik mijn onderwerp aangepast. Ik wilde nagaan hoe het komt dat kinderen in Nederland wel graag naar school gaan.

Ik merkte dat Nederlandse scholen bepaalde methodieken hanteren die je in Roemeense klaslokalen niet aantreft: gedifferentieerd onderwijs, pakkende lessen, een goede band tussen de leerkracht en de leerlingen en een goede sfeer. Ik denk dat een dergelijke aanpak heilzaam zou kunnen zijn om Roemeense ordeproblemen aan te pakken. Zelf ervaar ik dat ik niet alleen professioneel, maar ook persoonlijk, geestelijk en cultureel ben gegroeid. Ik voel me sterker dan voorheen, ben meer gemotiveerd en ik weet dat ik op de goede weg zit. God heeft me met deze vaardigheden gezegend en ik wil deze zegeningen delen met kinderen. Ik ben erg dankbaar dat de Stichtingen OGO en HOE mij hebben willen sponsoren en ook dank ik mijn docenten. Zonder hen zou ik hier niet zijn geweest. Moge God u allen zegenen!