3 mei 2016 - Thema: Weblog | Herbert van Daalen

Het was gisteravond wel even spannend… Het regende toen we na een voorspoedige rit uit Nederland arriveerden bij hotel en camping Divoka Voda in Bratislava, vlak aan de Donau. Het regende niet hard, maar toch… We bekeken onze overnachtingsplekken: vierpersoons blokhutten: goedgekeurd. Het sanitairgebouw werd gecontroleerd: niet goedgekeurd. Maar deze laatste constatering mocht de pret niet drukken.

In het hotel staat de maaltijd klaar, waarna we de avond afsluiten en de laatste afspraken maken over hoe laat de huurfietsen de volgende dag zullen arriveren bij het hotel. Check, double check, is nooit overbodig in Oost-Europa… Nog even checken we de weersvoorspellingen, maar die beloven niet veel goeds. Het duurt niet heel lang voordat iedereen slaapt, moe maar voldaan na een autorit van bijna 1.200 kilometer.

En toen werden we vanmorgen wakker. De zon schijnt! Tijdens het ontbijt wordt nog even nagegaan of de fietsen echt op tijd zijn, maar waar we al bang voor zijn gebeurt: de tijd is nog niet bekend. Maar na een telefoontje met het fietsverhuurbedrijf zijn we gerustgesteld. De fietsen zijn onderweg. Rond 9.00 uur arriveren ze. En het zonnetje schijnt.

Na de fietsen startklaar gemaakt te hebben, vertrekken we rond 9.45 uur, een kwartier later dan gepland. We stappen op de fiets om de tocht van 80 kilometer te gaan maken. De eerste kilometers gaan buitengewoon voorspoedig. Het zonnetje blijft schijnen. Na 10 kilometer gingen de jassen uit. Met een fiks gangetje van 22 kilometer per uur fietsten over de dijk aan de Donau richting de eerste stopplek. We genieten van de natuur om ons heen. Het kabbelende water in de Donau, met allerlei watervogels. Aan de andere kant van het fietspad zien we groene velden, met pittoreske dorpjes.

We fietsen langs de zuidkant van de Donau. Bij de stuw bij Gabcikovo steken we de Donau over en rijden we verder langs de noordkant. Enkele kilometers later: een lekke band. Gelukkig heeft het fietsverhuurbedrijf op iedere fiets een fietsreparatiesetje bevestigd. We proberen de band te plakken. Maar na enkele kilometers is de band weer plat. Dan maar een nieuwe binnenband plaatsen.. Het zonnetje schijnt, maar voor ons zien we donkere wolken zich samenpakken.

Bij Medvedov is de middagstop. We hebben 40 kilometer erop zitten. In een supermarkt kopen we broodjes en bij het plaatselijke café drinken we wat. Een uurtje later stappen we op de fiets. Tot nu toe hebben we op een prachtig fietspad gereden. Nu vervolgen we de weg op een provinciale weg. Het is gelukkig rustig en de enkele automobilisten die gebruik maken van de weg houden hun snelheid in. We passeren de dorpjes Krucovec, Cicov en Travnik.

We zoeken het fietspad weer op, maar na enkele kilometers verandert het fietspad in een grintweg. Tot dan gaat de fietstocht uitstekend, maar de grintweg maakt het fietsen vele malen zwaarder. Nu begrijpen we wat de onderbroken streep in de fietsroute betekent… Maar het zonnetje schijnt.

Na een tiental kilometers zoeken we toch maar een alternatieve route. De tocht wordt vervolgd langs de grote provinciale weg. Het begint te regenen. Het zonnetje verschuilt zich achter de donkere wolken. De laatste 15 kilometer zijn niet heel makkelijk. Langs de provinciale weg ligt kleine fietsstrook. Voor- en achteraan rijdt een fietser met een oranje vest. Gelukkig houden hier de auto’s ook hun snelheid in.

Kwart over vijf rijden de fietsers het hek van het Termál Hotel en Camping in Komarom binnen. We hebben vele nieuwe spieren ontdekt. We zijn allemaal een tintje bruiner of roder geworden. Enkelen duiken nog het thermaalbad in. We eten in een restaurant tegenover het hotel en gaan al vroeg onder de wol. We zien terug op een enerverende dag.