19 mei 2020 - Thema: hoeliday | Herbert van Daalen

22 juli 2019 was het zo ver: samen met twaalf andere jongeren op reis naar Budapest om daar stichting Oltalom te ondersteunen. In Nederland hadden we ons zo goed mogelijk voorbereid, maar toch blijft zo’n reis spannend! Waar kom je bijvoorbeeld terecht? Wie ga je ontmoeten? Welke situaties tref je aan?

Aangekomen bij stichting Oltalom kregen we een rondleiding door onder andere de ‘daklozenstraat’. Een straat met een groot aantal stapelbedden, waarop dakloze mensen zitten en slapen. De blikken in de ogen van deze mensen zijn mij van de hele reis het meest bijgebleven. Ogen zo leeg, zo nietszeggend en zonder levenslust.

Als groep hebben wij gewerkt in de vluchtelingenopvang. Wat was deze opvang toe aan een opknapbeurt! De keuken was verblijfplaats van talloze kakkerlakken, muren waren kapot, de verf bladderde van de muren, enzovoort. De vluchtelingen zelf waren tijdens ons werk aanwezig in de opvang, dat was erg bijzonder! We hebben tijdens het werken veel met hen gepraat. Leuke gesprekken, maar ook veel serieuze gesprekken. Vluchtelingen vertelden ons over hun leven, over de uitzichtloosheid. We hebben geprobeerd met hen over het geloof te praten; praktisch konden we hen eigenlijk niet verder helpen. God alleen kan hen weer echt gelukkig maken. Het was ontzettend mooi om te horen dat er vluchtelingen waren die vroegen om een Bijbel.

Waardevol was het opknappen van het vluchtelingenverblijf, nog veel waardevoller vond ik het contact wat we mochten hebben met vluchtelingen, met hulpverleners, met onze medechristenen. Met een dakloze man hebben we veel gezongen, met anderen veel gepraat en met weer anderen konden we het verschil al maken met een hartelijke glimlach.

Ik heb me door deze reis écht gerealiseerd hoe gezegend ik ben in Nederland en hoe hard de hulp in Oost-Europa nodig is en blijft. Het is jammer dat de diaconale jongerenreizen dit jaar niet door kunnen gaan. Er is nog zoveel werk te doen en nog zoveel geld nodig om de daklozen en vluchtelingen verder te kunnen helpen. Wat we dit jaar wel kunnen (blijven) doen is al deze mensen toevertrouwen aan God! Hem vragen om Zijn liefde en kracht voor zowel de daklozen als de hulpverleners.

Hanneke van Dodeweerd (JC-lid)

Het bericht De blikken in de ogen zijn me het meest bijgebleven verscheen eerst op Hoeliday.

Bron: www.hoeliday.nl