11 april 2017 - Thema: HOE gedacht, Hulp Oost-Europa, Vrijwilligers | Nelleke Ten Kortenaar - Stam

Het gebeurt niet zo vaak dat je in één week drie verhalen hoort met  leerpunten voor jezelf. Enkele weken geleden overkwam het me wel.

Eerste verhaal: In een kerkelijke gemeente in de Krimpenerwaard werd een avond georganiseerd over omzien naar elkaar en duurzaamheid. Het was een donkere, koude avond en het miezerde. Vlakbij de kerk had Bart z’n auto geparkeerd en één van de banden leeg laten lopen, zodat het leek of de band lek was. Hij probeerde de lege band te vervangen door de reserveband en groette ondertussen, zittend op z’n knieën en moeilijk kijkend de gemeenteleden die langskwamen. Sommige gemeenteleden keken wel even op maar liepen snel door. Brr… koud en nat. Gauw naar binnen maar. Eén gemeentelid nam nog de moeite om Bart van advies te voorzien. Maar ook dit gemeentelid liep snel naar binnen.

Tweede verhaal: In dezelfde kerk op dezelfde avond hadden enkele commissieleden gezorgd voor de ontvangst. Koffie was er met taart. Maar er was ook water.  En nee, je kon niet kiezen. De één kreeg koffie met taart, de ander moest genoegen nemen met een bekertje water en enkele gemeenteleden kregen helemaal niets. Mensen keken elkaar vreemd aan. Hé wat gebeurt hier?  Hij krijgt koffie, zelfs met taart en ik krijg alleen water. En in een hoekje staat een zuster van de gemeente te foeteren dat ze helemaal niets krijgt aangeboden. Dat gaf meteen  een ongemakkelijk sfeertje.

Derde verhaal: Dat  ging over het beantwoorden van een mailbericht. Het betreffende mailtje was in september vorig jaar verstuurd met een hulpvraag voor een dyslectisch kind. Onlangs kwam, na een half jaar het antwoord. En ja, toen hoefde dat natuurlijk niet meer. De vraagsteller mailde terug: Dit kind is inmiddels nieuwslezer bij de NOS!

Toen de avond werd geopend door de voorzitter van de commissie begon hij met een vraag: Hebben jullie vanavond iets bijzonders gezien op weg naar de kerk? Mensen keken elkaar aan. He? Ik? Iets bijzonders gezien? O ja, Bart! Net om de hoek van de kerk. Hij had blijkbaar pech!

De voorzitter  opende vervolgens de vergadering met een gedeelte uit de Bijbel: ‘De barmhartige Samaritaan’.  Oeps!

Het verhaal van de koffie en het water hoefde helemaal geen uitleg meer. Dat begrepen ze allemaal zo wel, zonder een bijpassend Bijbelgedeelte.

Het derde verhaal hoorde er eigenlijk niet echt bij, maar het past wel in dezelfde categorie leermo­menten. Wat doen we als ons hulp gevraagd wordt?

3 leerpunten voor mezelf: DOE en DEEL en DOE HET NU!

Met elkaar kun je, dichtbij en ver weg iets DOEN en iets DELEN op momenten dat het NODIG is. Dat blijkt steeds weer.

Jullie als vrijwilligers kunnen daar vast uit ervaring over meepraten!

Nelleke ten Kortenaar
coördinator vrijwilligers HOE